Hier jongen, ruim maar even op...

Wie kent het niet, ongemakkelijke momenten...

Helaas werd ik er vandaag nog even aan herrinnerd hoe clumsy ik kan/kon zijn.

Toch zo'n 12 jaar geleden ongeveer, werd ik door mijn lieftallige moeke op pad gestuurd.
De missie: 3 grote potten appelmoes.

Vraag 1: Wat moet iemand met 3 grote potten appelmoes? 1 lijkt toch genoeg?
Schijt aan, mijn moeke wilde 3 grote potten appelmoes, ze zou ze krijgen.
Of in ieder geval, de hoeveelheid.

Aangekomen in de Jan Bruijns (tegenwoordig Dirk v/d Broek voor onze wijsneuzen) bleek dat de grote potten niet meer voorradig waren.
WEL de kleintjes. Niet zo snugger als ik kan zijn, duurde het even voor ik omgerekend had, hoeveel kleine potjes ik nodig had, om aan de 3 grote potten te voldoen.

Vraag 2: Hoeveel was dat dan?
Antwoord: 6.

12 jaar en nog niet volgroeid, bleek dat 6 potjes in 2 handjes vasthouden onmogelijk was, dus (zoals tegenwoordig met te veel bier) begon ik de potjes 1 voor 1 tussen mn armen en lijf te klemmen, totdat ik ongeveer onstabiel alle potjes "vasthad".

Tijdens het lopen, wat al niet te gemakkelijk ging, gingen de potjes wiebelen en ja hoor, aangekomen bij de kassa ging er één over de vloer.
Uiteengespat weliswaar.
Beetje jammer, beetje zonde...

Clumsy part: Kijk nooit naar de ravage als je iets hebt laten vallen terwijl je nog teveel vast hebt.
Gevolg daarvan: alle potjes gingen over de vloer.

Tip tussendoor: neem van de 5 lege kassa's nooit de middelste, want zo kun je iedereen achter de kassa zien die je uitlacht.

Hoe klein kun je je voelen.

Tot overmaat van ramp, weet je uit ongemakkelijkheid niet wat je op zo'n moment moet zeggen.
Tegenwoordig zou ieder normaal mens zich verontschuldigen en om een doekje vragen (op zn minst) om de rommel op te ruimen.
Ik niet, vooral toen niet.
Zeer klungelig en beschaamd begon ik te stotteren, uhm tja euh klote, euh pfff...

1,5 minuut later staat er een filiaal manager achter je met een grote dweil.

"Hier jongen ruim maar even op..."